Konwencja CMR to akt prawny, który umożliwia wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego. Ta umowa o międzynarodowym przewozie drogowym towarów (CMR) została podpisanaw1956 roku w Genewie, zaś ratyfikowana w Polsce – w 1962 roku.

Do konwencji CMR przystąpiły już niemal wszystkie kraje europejskie. Konwencja CMR ujednolica:

• dokumentację przewozową,
• przewozy wykonane przez następujących po sobie przewoźników,
• warunki umowy o przewóz drogowy towarów,
• odpowiedzialność przewoźnika,
• tryb skarg oraz reklamacji,
• roszczenia wynikające z przewozu.

Stosuje się ją w przypadku wszystkich umów o zarobkowy przewóz towarów pojazdami, jeśli miejsce dostarczenia ładunku i miejsce przyjęcia towaru do przewozu są w dwóch różnych państwach, a co najmniej jedno z nich przystąpiło do Konwencji. Dzieje się to niezależnie od narodowości stron umowy oraz ich siedziby, miejsca zamieszkania. Ponadto korzysta się z niej również wtedy, gdy rodzaje przewozów uwzględnionych w Konwencji wykonują państwa, organizacje bądź instytucje rządowe. Umowa ta reguluje:

• warunki wydania towaru odbiorcy,
• odpowiedzialność przewoźnika za dokumentację,
• odpowiedzialność nadawcy wobec przewoźnika,
• odpowiedzialność przewoźnika za ładunek,
• reklamacje, roszczenia wynikające z przewozu,
• prawa nadawcy, a także odbiorcy do rozporządzania towarem,
• możliwość odmowy przyjęcia ładunku,
• zasady postępowania przewoźnika z nieodebranym ładunkiem.

Dzięki konwencji CMR zyskuje się dokument zawarcia umowy przewozu, czyli list przewozowy CMR.

Zanim przewoźnik przyjmie towar do przewozu, zobowiązany jest do sprawdzenia stanu towaru wraz z jego opakowaniem, a także poprawności danych listu przewozowego z ilością egzemplarzy, ich numerów oraz cech.